Öz

Coğrafya dersi öğretim programları (CDÖP), pedagojik stratejiler ve didaktik uygulamaların yanı sıra disiplinin düşünce evrimi açısından da sürekli bir yenilenme ve gelişim süreci içerisinde olmalıdır. Alanyazına bakıldığında akademik coğrafya ve coğrafya eğitimi ilişkisine odaklanarak coğrafyanın epistemolojik evriminin CDÖP’lere yansımalarını araştıran herhangi bir araştırma bulunmamaktadır. Dolayısıyla bu alan geniş bir araştırma boşluğu içermektedir. Araştırmanın amacı coğrafi düşüncenin evrimiyle değişen paradigmalar perspektifinde Cumhuriyet’ten günümüze kadar uygulanan CDÖP’lerin bölge anlayışının tarihsel dönüşümünü incelemektir. Araştırma kapsamında nitel tarihsel araştırma deseni benimsenmiştir. Araştırmanın birincil veri kaynağını 1924 yılından itibaren uygulanan CDÖP’ler oluştururken ikincil veri kaynağını zamanın Millî Eğitim Bakanlığı öncülüğünde 1941 yılında gerçekleşen Birinci Coğrafya Kongre’sinin tutanak ve raporları oluşturmaktadır. Araştırma verileri, hazırlanan veri toplama formu kullanılarak doküman inceleme tekniği ile toplanmıştır. Ayrıntılı literatür taraması sonucunda coğrafi düşünce tarihi içerisinde son yüzyılda etkili olmuş yaklaşımlar disiplin üzerinde etkili oldukları dönemler dikkate alınarak kategorize edilmiş ve önceden belirlenen bu kategorilere göre toplanan verilerin betimsel analizi yapılmıştır.

Buna göre Cumhuriyet’ten günümüze uygulanan CDÖP’lerin bölge anlayışı coğrafi düşünce tarihinde etkili olan paradigmalar dikkate alındığında 1924-1941, 1942-2004 ve 2005-2024 olmak üzere üç döneme ayrılmaktadır. Geleneksel bölgesel coğrafya yaklaşımının 20.yüzyılın ortalarına kadar disiplinin hâkim yaklaşımı olmasına rağmen 1924-1941 arasında uygulanan CDÖP’lerde herhangi bir bölge içeriği yer almamaktadır. Ancak bu dönem içerisinde uygulamada farklı bölge ayrımlarının kullanılmasından kaynaklanan sorunlar yaşanmıştır. Bu durum 1941’de Birinci Coğrafya Kongresi’nin toplanmasına ve Türkiye coğrafyası öğretiminin yedi coğrafi bölge ekseninde gerçekleştirilmesi kararının alınmasında ana etken olmuştur. Oluşturulduğu zaman itibarıyla çağdaş olan bu bölge anlayışı 20.yüzyılın ikinci yarısından itibaren geleneksel bölgesel coğrafya yaklaşımının kantitatif devrimle birlikte disiplin üzerindeki etkisini kaybetmesine rağmen, 1942-2005 döneminde uygulanan tüm CDÖP’lerde hâkim anlayış olmaya devam etmiştir. Buna göre ağırlıklı olarak doğal özelliklere göre oluşturulan, bölgeler arasında keskin sınırların var olduğu ancak etkileşim ve bağlantıların çok fazla dikkate alınmadığı ve homojen bir yapıya sahip olan bu holistik ve statik bölge anlayışı CDÖP’ler üzerinde oldukça uzun bir zaman dilimi boyunca egemen olmuştur. 1970’lerin başından itibaren disiplin içerisinde gerek pozitivizme karşı yapılan güçlü eleştiriler gerekse 1980’lerin başından itibaren ortaya çıkan yeni bölgesel coğrafya söylemleri kantitatif devrimin ardından yeni bir bölge anlayışını ortaya çıkarmıştır. Akademik coğrafyadaki bu düşünsel gelişmelerle birlikte bölgenin coğrafya eğitimindeki yerinin altını çizen ve uluslararası coğrafya dernekleri tarafından oluşturulan çeşitli rapor ve bildirgeler yayınlanmış ve bölge coğrafya eğitiminin beş önemli temasından biri olarak değerlendirilmiştir. Bu söz konusu gelişmelerden çok sonra ancak 2005 CDÖP ile geleneksel bölge anlayışından vazgeçilerek bölge sınırlarının keskin olmadığı, zaman içinde değişebileceği, amaca göre belirlenen kriterlerle farklı bölgelerin oluşturulabileceği ve bölge içi farklılıkların üzerinde durulduğu dinamik bir bölge anlayışı benimsenmiştir. 2005 CDÖP’nin getirdiği çağdaş bölge anlayışı, 2018 CDÖP’nin öngördüğü bölge sınıflandırmasıyla birlikte nihayetlenmiştir. Sonuç olarak coğrafi düşünce tarihinde özellikle 20.yüzyılın ikinci yarısından sonra disiplin içinde ortaya çıkan yaklaşımların Türkiye’de akademik coğrafyada olduğu üzere okul eksenli coğrafya eğitiminde de takip edilememesinin, çağdaş bir bölge anlayışının CDÖP’lere oldukça gecikmeli olarak yansımasına neden olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler: Bölge, Bölgesel coğrafya, Coğrafi düşünce, Coğrafya dersi öğretim programı, Coğrafya eğitimi, Tarihsel araştırma

Kaynakça

  1. Agnew, J. (2018). Evolution of the regional concept. In A. Paasi, J. Harrison, & M. Jones (Eds.), Handbook on the geographies of regions and territories (pp. 23-33). Edward Elgar Publishing.
  2. Akimoto, H. (2015). Reconsidering regional geography education in Japan. In Y. Ida, M. Yuda, T. Shimura, S. Ike, K. Ohnishi, & H. Oshima (Eds.), Geograph education in Japan (pp. 65-74). Springer.
  3. Andrews, H. F. (1986). The early life of Paul Vidal de la Blache and the makings of modern geography. Transactions of the Institute of British Geographers, 11(2), 174-182. https://doi.org/10.2307/622004
  4. Arı, Y. (2013). Yeni yüzyılda Türkiye’de coğrafya: Fırsatlar ve tehditler. Beşeri Coğrafya Dergisi, 1(1), 6-13.
  5. Arı, Y. (2017). Çevresel determinizmden politik ekolojiye: Son 100 yılda Dünya’da ve Türkiye’de insan-çevre coğrafyasındaki yaklaşımlar. Doğu Coğrafya Dergisi, 22(37), 1-34. https://doi.org/10.17295/ataunidcd.269463
  6. Arı, Y. (2019). Yenilik ve bilimsel gelişme: Türk coğrafya tartışma listesinin (coğrafya) içerik analizi (1997-2012). International Journal of Geography and Geography Education, (39), 95-120. https://doi.org/10.32003/iggei.518929
  7. Arınç, K. (2013). Coğrafi metodoloji açısından bölgesel coğrafya, bölge bilimi ve coğrafi bölgeler. Türk Coğrafya Dergisi, (60), 13-24.
  8. Artvinli, E., & Kaya, N. (2010). 1992 Uluslararası Coğrafya Eğitimi Bildirgesi ve Türkiye’deki yansımaları. Marmara Coğrafya Dergisi, (22), 93-127.
  9. Ashutosh, I. (2017). The geography and area studies interface from the second world war to the cold war. Geographical Review, 107(4), 705-721. https://doi.org/10.1111/gere.12243
  10. Association of American Geographers. (1984). Guidelines for geographic education: Elementary and secondary schools. Association of American Geographers.
  11. Avcı, S. (2011). Birinci Coğrafya Kongresi ve Türkiye’nin coğrafî bölgeleri hakkındaki tartışmalara dair bir not. Türk Coğrafya Dergisi, (57), 95-99.
  12. Avdić, B., Mirić, R., & Drešković, N. (2020). Regional geography and geographical education: Changes in global trends in modern school geography. Geografski Pregled, (42), 9-20. https://doi.org/10.35666/23038950.2020.42.09
  13. Balcı, A. (2018). Türkiye’nin coğrafi bölgelere ayrılmasına ilişkin yaklaşımları belirlemeye yönelik nitel bir araştırma. Marmara Coğrafya Dergisi, (37), 30-48. https://doi.org/10.14781/mcd.388279
  14. Balibar, E., & Wallerstein, I. (2000). Irk, ulus, sınıf: Belirsiz kimlikler (N. Ökten, Trans.). Metis Yayınları.
  15. Baranaydın, M., Aydın, Y. & Tekbaş, G. (2023). Ortaöğretim coğrafya 9 ders kitabı. Gün Yayıncılık.
  16. Bassin, M. (1987). Race contra space: The conflict between german geopolitik and national socialism. Political Geography Quarterly, 6(2), 115-134. https://doi.org/10.1016/0260-9827(87)90002-4
  17. Bauab, F. P. (2011). A Geografia Geral (1650) de Bernhardus Varenius: A modernidade da obra. Raega-O Espaço Geográfico Em Análise, (23), 191-220. https://doi.org/10.5380/raega.v23i0.24837
  18. Baulig, H. (1959). Géographie générale et géographie régionale. Cahiers de Géographie Du Québec, 3(6), 47-52. https://doi.org/10.7202/020163ar
  19. Bednarz, S. W., Bettis, N. C., Boehm, R. G., Downs, R. M., Marran, J. F., Morrill, R. W., & Salter, C. L. (1994). Geography for life: National geography standards. National Geographic Society.
  20. Bekaroğlu, C. E. (2016). Modern dünya sisteminin bilgi yapıları bağlamında coğrafya disiplini için bir dışsal tarih okuması. Toplum ve Bilim Dergisi, (136), 117-146.
  21. Bekaroğlu, C. E., & Barnes, T. (2021). Dictatorships and universities: The 1980 Turkish Military Coup d’état and Turkish geography. Political Geography, 91(10481), 117-146. https://doi.org/10.1016/j.polgeo.2021.102481
  22. Bekaroğlu, C. E., & Sarış, F. (2017). Türkiye’de fiziki coğrafya: Değişen disipliner pratiğin ampirik bir analizi. Marmara Coğrafya Dergisi, (35), 40-54. https://doi.org/10.14781/mcd.291143
  23. Bekaroğlu, C. E., & Yavan, N. (2013). Modern Türk coğrafyasının tarihsel gelişiminde batılı coğrafya okullarının etkisi: Ampirik bir analiz. Beşeri Coğrafya Dergisi, 1(1), 51-66.
  24. Bekaroğlu, C. E., & Yavan, N. (2018). Türk coğrafyacılığında dört gelenek: Ampirik bir analiz. Marmara Coğrafya Dergisi, (37), 79-93. https://doi.org/10.14781/mcd.386126
  25. Bekaroğlu, C. E., Yavan, N., & Anlı, Ö. F. (2019). Türk coğrafyacılığında jenerasyonlar: Disiplinin tarihine kohortçu bir yaklaşım. Coğrafi Bilimler Dergisi, 17(1), 55-77. https://doi.org/10.33688/aucbd.502638
  26. Best, J. W., & Kahn, J. V. (2005). Research in education. Pearson.
  27. Bilgili, M. (2016). Sosyal bilimler felsefesi açısından Türkiye’deki üniversitelerde bölgesel coğrafya öğretimi. Marmara Coğrafya Dergisi, (33), 114-134. https://doi.org/10.14781/mcd.95974
  28. Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40. https://doi.org/10.3316/QRJ0902027
  29. Burton, I. (1963). The quantitative revolution and theoretical geography. Canadian Geographer/Le Géographe Canadien, 7(4), 151-162. doi:10.1111/j.1541-0064.1963.tb00796.x
  30. Butt, G. (2020). Geography education research in the UK: Retrospect and prospect. Springer. https://doi.org/10.1007/978-3-030-25954-9
  31. Church, R. J. H. (2015). The French school of geography. In G. Taylor (Ed.), Geography in the twentieth century. Routledge.
  32. Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2018). Research methods in education. Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315456539
  33. Couper, P. (2015). A student’s introduction to geographical thought. SAGE Publications.
  34. Creswell, J. W. (2013). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (4th ed.). SAGE Publications.
  35. Cresswell, T. (2013). Geographic thought a critical introduction. Wiley‐Blackwell.
  36. Darkot, B. (1955). Türkiye’nin coğrafî bölgeleri hakkında. Türk Coğrafya Dergisi, (13-14), 141-149.
  37. Darkot, B. (1966). Türkiye’de coğrafi bölgelerin teşkilinde kriterlerin araştırılması. İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Şehircilik Kürsüsü Yayını.
  38. de la Blache, P. V. (1908). La France: Tableau géographique. Librairie Hachette.
  39. Dikshit, R. D. (2011). Geographical thought: A contextual history of ideas. PHI Learning Private Limited.
  40. Entrikin, J. N. (2011). Region and regionalism. In J. A. Agnew & D. N. Livingstone (Eds.), The SAGE handbook of geographical knowledge. SAGE Publications. https://doi.org/10.4135/9781446201091.n26
  41. Erinç, S. (1945). Kuzey Anadolu kenar dağlarının Ordu-Giresun kesiminde Landşaft şeritleri. Türk Coğrafya Dergisi, (7-8), 119-140.
  42. Erinç, S. (1958). Bölge sınırlandırmasının esasları. In II. İskân ve Şehircilik Haftası Konferansları (pp. 69-94). Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
  43. Erinç, S. (1973). Cumhuriyet’in 50. yılında Türkiye’de coğrafya. Başbakanlık Kültür Müsteşarlığı Cumhuriyetin 50. Yıldönümü Yayınları.
  44. Erinç, S., & Tunçdilek, N. (1952). The agricultural regions of Turkey. Geographical Review, 42(2), 179-203. https://doi.org/10.2307/211384
  45. Erol, O. (1993). Türkiye’nin doğal yöre ve çevreleri. Ege Coğrafya Dergisi, 7(1), 13-41.
  46. Fitzgerald, W. (1943). The regional concept in geography. Nature, 152(3869), 740-741. https://doi.org/10.1038/152740a0
  47. Fraenkel, J. W., Wallen, N. E., & Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education. McGraw-Hill Book Co.
  48. Fridrich, C. (2013). Von der befremdlichen persistenz der länderkunde im unterrichtsgegenstand geographie und wirtschaftskunde - ergebnisse einer empirischen untersuchung. GW-Unterricht, (132), 17-27.
  49. Gall, M. D., Gall, J. P., & Borg, W. R. (2007). Educational research: An introduction (8th ed.). Pearson.
  50. Gersmehl, P. (2008). Teaching geography. Guildford Press.
  51. Gilbert, A. (1988). The new regional geography in English and French-speaking countries. Progress in Human Geography, 12(2), 208-228. https://doi.org/10.1177/030913258801200203
  52. Gregory, D. (1988). Geographical imaginations. Blackwell.
  53. Gregory, D., Johnston, R., Pratt, G., Watts, M., & Whatmore, S. (2009). Region. In The dictionary of human geography. John Wiley & Sons.
  54. Guelke, L. (1977). Regional geography. The Professional Geographer, 29(1), 1-7. https://doi.org/10.1111/j.0033-0124.1977.00001.x
  55. Gürsoy, C. R. (1950). Samsun gerisinde Karadeniz intikal iklimi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 8(1-2), 113-129. https://doi.org/10.1501/Dtcfder_0000000273
  56. Gürsoy, C. R. (1957). Türkiye’nin coğrafî taksimatında yapılması icabeden bazı tashihler. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 15(1-3), 219-229. https://doi.org/10.1501/Dtcfder_0000000721
  57. Haggett, P. (1969). Locational analysis in human geography. Edward Arnold Publishers.
  58. Halseth, G. (1998). Re-situating regional geography in an undergraduate curriculum: An example from a new university. Journal of Geography in Higher Education, 22(3), 335-345. https://doi.org/10.1080/03098269885741
  59. Hanson, N. R. (1958). Patterns of discovery. Cambridge University.
  60. Hart, J. F. (1982). The highest form of the geographer’s art. Annals of the Association of American Geographers, 72(1), 1-29. https://doi.org/10.1111/j.1467-8306.1982.tb01380.x
  61. Hartshorne, R. (1939). The nature of geography: A critical survey of current thought in the light of the past. Annals of the Association of American Geographers, 29(3), 173-412. https://doi.org/10.2307/2561063
  62. Hartshorne, R. (1959). Perspective on the nature of geography. The Association of American Geographers.
  63. Harvey, D. (2015). Kozmopolitik ve özgürlük coğrafyaları (Z. C. Başeren, Trans.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  64. Harvey, M. E., & Holly, B. P. (1981). Paradigm, philosophy and geographic thought. In M. E. Harvey & B. P. Holly (Eds.), Themes in geographic thought (pp. 11-37). Routledge.
  65. Holt-Jensen, A. (2017). Coğrafya tarihi felsefesi ve temel kavramları (E. Bekaroğlu, Ö. F. Anlı, H. Turut, & S. Tuysuz, Trans.). İdil Yayıncılık.
  66. International Geographic Union, Commission on Geographical Education. (1992). 1992 International Charter on Geographical Education. http://www.igu-cge.org/wp-content/uploads/2018/02/1.-English.pdf
  67. International Geographic Union, Commission on Geographical Education. (2007). 2007 Lucerne Declaration on Geography Education for Sustainable Development. https://www.igu-cge.org/2007-declaration/
  68. International Geographic Union, Commission on Geographical Education. (2015). 2015 International Declaration on Research in Geography Education. https://www.igu-cge.org/2015-declaration/
  69. Johnston, R. (2005). Geography-coming apart at the seams?. In N. Castree, A. Rogers, & D. Sherman (Eds.), Questioning geography: Fundemental debates (pp. 9-26). Blackwell Publishing.
  70. Johnston, R., & Sidaway, J. D. (2005). Geography & geographers: Anglo-American human geography since 1945. Oxford University Press.
  71. Kant, I. (1999). Pratik aklın eleştirisi (İ. Kuçuradi, D. Gökberk, F. Akatlı, & M. Tuncay, Trans.). Türkiye Felsefe Kurumu.
  72. Kant, I. (2002). Prolegomena gelecekte bilim olarak ortaya çıkabilecek her metafiziğe (İ. Kuçuradi & Y. Örnek, Trans.). Türkiye Felsefe Kurumu.
  73. Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi kavramlar ilkeler teknikler. Nobel Yayın Dağıtım.
  74. Koç, H., & Aksoy, B. (2012). Coğrafya eğitiminde bölge kavramı. Marmara Coğrafya Dergisi, (25), 319-339.
  75. Kökten, İ. K. (1945). Kuzeydoğu Anadolu prehistoryasında Bayburt çevresinin yeri. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, 3(5), 465-505. https://doi.org/10.1501/Dtcfder_0000000661
  76. Kurtkaya, S., & Ünlü, M. (2023). Coğrafyada paradigmalara öğretmen yaklaşımları. International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), (48), 21-36. https://doi.org/10.32003/igge.1230841
  77. Lacoste, Y. (2014). Coğrafya her şeyden önce savaş yapmaya yarar (S. Sezer, Trans.). Ayrıntı Yayınları.
  78. Lambert, D., & Morgan, J. (2010). Teaching geography 11-18: A conceptual approach. McGraw-Hill Open University Press.
  79. Lee, D. M. (2023). How do narrative-based geospatial technologies contribute to the teaching of regional geography to preservice geography teachers?. Journal of Geography, 122(4), 93-101. https://doi.org/10.1080/00221341.2023.2221244
  80. Livingstone, D. N. (2011). Environmental determinism. In J. A. Agnew & D. N. Livingstone (Eds.), The sage handbook of geographical knowledge. SAGE Publications. https://doi.org/10.4135/9781446201091.n28
  81. Maarif Vekâleti. (1924). 1924 Coğrafya dersi öğretim programı. Maarif Vekâleti Yayınları.
  82. Maarif Vekâleti. (1938). 1938 Coğrafya dersi öğretim programı. Maarif Vekâleti Yayınları.
  83. Maarif Vekâleti. (1941). Birinci Coğrafya Kongresi (6-21 Haziran 1941) raporlar, müzakereler, kararlar. Ankara: Maarif Vekilliği Yayınları.
  84. Maarif Vekâleti. (1942). 1942 Coğrafya dersi öğretim programı. Maarif Vekâleti Yayınları.
  85. Martin, G. J. (2005). All possible worlds: A history of geographical ideas. Oxford University Press.
  86. Mertens, D. M. (2010). Research and evaluation in education and psychology: Integrating diversity with quantitative, qualitative, and mixed methods. SAGE Publications.
  87. Minca, C. (2001). Postmodern geography: Theory and praxis. Blackwell.
  88. Ministry of National Education. (1957). 1957 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  89. Ministry of National Education. (1971). 1971 Coğrafya dersi taslak öğretim programı. MEB Yayınları.
  90. Ministry of National Education. (1973). 1973 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  91. Ministry of National Education. (1982). 1982 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  92. Ministry of National Education. (1983). 1983 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  93. Ministry of National Education. (1992). 1992 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  94. Ministry of National Education. (2005). 2005 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  95. Ministry of National Education. (2010). 2010 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  96. Ministry of National Education. (2011). 2011 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  97. Ministry of National Education. (2014). 2014 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  98. Ministry of National Education. (2017). 2017 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  99. Ministry of National Education. (2018). 2018 Coğrafya dersi öğretim programı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=336
  100. Ministry of National Education. (2024a). 2024 Türkiye yüzyılı maarif modeli öğretim programları ortak metni. https://mufredat.meb.gov.tr/
  101. Ministry of National Education. (2024b). 2024 Türkiye yüzyılı maarif modeli coğrafya dersi öğretim programı. https://mufredat.meb.gov.tr/
  102. Minshull, R. (2017). Regional geography: Theory and practice. Routledge.
  103. Montello, D. R. (2003). Regions in geography: Process and content. In M. Duckham, M. F. Goodchild, & M. F. Worboys (Eds.), Foundations of geographic ınformation science (pp. 173-189). Taylor & Francis.
  104. Nayak, A., & Jeffrey, A. (2013). Geographical thought: An introduction to ideas in human geography. Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315847528
  105. Nir, D. (1987). Regional geography considered from the systems’ approach. Geoforum, 18(2), 187-202. https://doi.org/10.1016/0016-7185(87)90005-4
  106. Nir, D. (1990). Region as a socio-environmental system: An introduction to a systemic regional geography. Kluwer Academic Publishers. https://doi.org/10.1007/978-94-009-0483-5
  107. Oberhauser, A. (1995). Towards a gendered regional geography: Women and work in rural appalachia. Growth and Change, 26(2), 217-244. https://doi.org/10.1111/j.1468-2257.1995.tb00169.x
  108. Öngör, S. (1963). Siyasi coğrafya ve jeopolitik. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 18(1), 301-317. https://doi.org/10.1501/SBFder_0000000688
  109. Özçağlar, A. (2003). Türkiye’de yapılan bölge ayrımları ve bölge planlama üzerindeki etkileri. Coğrafî Bilimler Dergisi, 1(1), 3-18.
  110. Özey, R. (2006). Coğrafi bölgelerin siyasi bölgeler olarak algılanması ve sonuçları [Paper presentation]. IV. Ulusal Coğrafya Sempozyumu, Ankara. https://tucaum.ankara.edu.tr/wp-content/uploads/sites/280/2015/08/semp4_3.pdf
  111. Özey, R. (2016). Bölgesel coğrafya serüveninde yanılgılar. Marmara Coğrafya Dergisi, (34), 98-106.
  112. Özgen, N. (2012). Bilim olarak coğrafya ve evrimsel paradigmaları. Ege Coğrafya Dergisi, 19(2), 1-25.
  113. Özgüç, N., & Tümertekin, E. (2000). Coğrafya: Geçmiş, kavramlar, coğrafyacılar. Çantay Kitabevi.
  114. Özgür, E. M. (2018). Türk beşeri coğrafyasında yenileşme eğilimleri: Değişim aktörlerinin perspektifinden bir değerlendirme. International Journal of Geography and Geography Education, (38), 142-170. https://doi.org/10.32003/iggei.440888
  115. Özgür, E. M. (2021). Türk beşeri coğrafyasında ihmal edilmiş bir paradigma: Hümanist coğrafya. Ege Coğrafya Dergisi, 30(1), 205-224. https://doi.org/10.51800/ecd.892187
  116. Özgür, E. M., & Yavan, N. (2013). Türk coğrafyacılarının iç hesaplaşması: Neden başaramadık? Nasıl başarabiliriz?. Beşeri Coğrafya Dergisi, 1(1), 14-38.
  117. Öztürk, M. (2007). Coğrafya: Gelişimi, içeriği, eğitimi. In S. Karabağ & S. Şahin (Eds.), Kuram ve uygulamada coğrafya eğitimi (pp. 1-53). Gazi Kitapevi.
  118. Öztürk, M. (2012). Coğrafya öğretmenlerinin postmodern coğrafya algıları. Eğitim ve Bilim, 37(166), 262-274.
  119. Öztürk, M., & Karabağ, S. (2012). Öğretmen görüşlerine göre coğrafyada paradigmalar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 421-444.
  120. Paasi, A. (1986). The institutionalization of regions: A theoretical framework for understanding the emergence of regions and the constitution of regional identity. Fennia-International Journal of Geography, 164(1), 105-146. https://doi.org/10.11143/9052
  121. Paasi, A. (1991). Deconstructing regions: Notes on the scales of spatial life. Environment and Planning, 23(2), 239-256. https://doi.org/10.1068/a230239
  122. Paasi, A. (2002). Place and region: Regional worlds and words. Progress in Human Geography, 26(6), 802-811. https://doi.org/10.1191/0309132502ph404pr
  123. Paasi, A. (2009). Regional geography. In R. Kitchen & N. Thrift (Eds.), International encyclopedia of human geography (Vol. 9, pp. 214-227). Elsevier. https://doi.org/10.1016/B978-008044910-4.00736-7
  124. Peet, R. (1985). The social origins of environmental determinism. Annals of the Association of American Geographers, 75(3), 309-333. https://doi.org/10.1111/j.1467-8306.1985.tb00069.x
  125. Peet, R. (1998). Modern geographical thought. Blackwell.
  126. Rees, P. W., & Legates, M. (2013). Returning “region” to world regional geography. Journal of Geography in Higher Education, 37(3), 327-349. https://doi.org/10.1080/03098265.2013.769089
  127. Senegačnik, J. (2018). Classification of regional and thematic approaches in school textbooks on the geography of europe. Acta Geographica Slovenica, 58(2), 123-134. https://doi.org/10.3986/ags.3408
  128. Shaw, D. J. (2008). Bernhard Varenius’ geographia generalis and the rise of modern geographical studies in Russia. In M. Schuchard (Ed.), Bernhard Varenius (1622-1650) (pp. 271-287). Brill. https://doi.org/10.1163/ej.9789004163638.i-351.95
  129. Sözer, A. N. (1993). Herbert Louis’nin “Landeskunde der Türkei” adlı yapıtı üzerine bazı düşünceler ve notlar. Ege Coğrafya Dergisi, 7(1), 1-12.
  130. Standish, A. (2018a). The place of regional geography. In M. Jones & D. Lambert (Eds.), Debates in geography education. Routledge.
  131. Standish, A. (2018b). What to teach? Conceptualising a geography curriculum. Journal of Geographical Research, (68), 73-88. https://doi.org/10.6234/JGR.201805_%2868%29.0004
  132. Standish, A. (2021). Geography. In A. S. Cuthbert & A. Standish (Eds.), What should schools teach?. UCL Press. https://doi.org/10.2307/j.ctv14t475s.15
  133. Steinberg, P. E., Walter, A., & Sherman-Morris, K. (2002). Using the internet to integrate thematic and regional approaches in geographic education. The Professional Geographer, 54(3), 332-348. https://doi.org/10.1111/0033-0124.00334
  134. Stern, D. I. (1992). Do regions exist? Implications of synergetics for regional geography. Environment and Planning A: Economy and Space, 24(10), 1431-1448. https://doi.org/10.1068/a241431
  135. Šabić, D., Golić, R., Vujadinović, S., & Joksimović, M. (2018). Present and future of new regional geography in the education school’s system and scientific discipline’s position at the University of Belgrade. Zbornik Radova-Geografski Fakultet Univerziteta u Beogradu, 66(1), 39-51. https://doi.org/10.5937/zrgfub1866039S
  136. Świętek, A., & Osuch, W. (2020). Regional geography education in Poland. In (Teaching) regional geography: Proceedings of 27th central european conference (pp. 173-186). Masaryk University Press. https://doi.org/10.5817/CZ.MUNI.P210-9694-2020-14
  137. Şahin, B. (2020). Uluslararası Coğrafya Birliği’nin perspektifinden coğrafya eğitimi. Pegem Akademi. https://doi.org/10.14527/9786257228398
  138. Şahin, B. (2022). Coğrafya eğitiminin beş teması. In S. Karabağ & S. Şahin (Eds.), Coğrafya eğitiminin temel eksenleri. Pegem Akademi.
  139. Tekeli, İ. (2012). Türkiye’de coğrafyacıların çok paradigmalı bir bilim dünyasında yaşamayı öğrenmesi gerekiyor. In TÜCAUM VI. Coğrafya Sempozyumu bildiriler kitabı (pp. 348-354). Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi.
  140. Tomaney, J. (2009). Regional. In R. Kitchen & N. Thrift (Eds.), International encyclopedia of human geography (Vol. 9, pp. 214-227). Elsevier.
  141. Tuncel, M. (2011). Birinci Coğrafya Kongresi’nde Türkiye coğrafi bölgelerinin isimlendirilmesi, sınırlarının tespiti ve günümüze etkileri. Türk Coğrafya Dergisi, (57), 1-10.
  142. Türkez, K., Karakoç, M., Balşen, N., Pektaş, T., & Özdoğan, İ. (2023). Ortaöğretim coğrafya 9 ders kitabı (S. Zaman, Ed.). MEB Yayınları.
  143. Tüysüz, S., & Yavan, N. (2012). Bölgesel coğrafya yaklaşımı ve Türk coğrafyasındaki etkileri üzerine kritik bir değerlendirme. In TÜCAUM VI. Coğrafya Sempozyumu bildiriler kitabı (pp. 390-405). Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi.
  144. Unwin, T. (1992). The place of geography. Routledge.
  145. Wade, C. (2006). A historical case for the role of regional geography in geographic education. Ournal of Geography in Higher Education, 30(2), 181-189. https://doi.org/10.1080/03098260600717232
  146. Wood, G. (1999). On the future of regional geography. Geographica Helvetica, 54(4), 199-207. https://doi.org/10.5194/gh-54-199-1999
  147. Yavan, N. (2014). Batı coğrafyası geleneği üzerine. In C. E. Bekaroğlu & A. Özdemir (Eds.), Bir disiplinin iç dünyası modern Türk coğrafyası üzerine söyleşiler. İdil Yayıncılık.
  148. Yazan, S., & Bekaroğlu, C. E. (2018). Türk coğrafyacılığının disipliner ilişkileri üzerine ampirik bir araştırma. Coğrafi Bilimler Dergisi, 16(1), 37-67. https://doi.org/10.1501/Cogbil_0000000190
  149. Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma teknikleri. Seçkin Yayınları.
  150. Yiğit, A. (1996). Türkiye’nin doğu bölgelerinin yeniden belirlenmesi hakkında düşünceler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 357-376.
  151. Yiğit, A. (2000). Türkiye’de daha kullanışlı coğrafi bölgeler oluşturma gerekçeleri ve öneriler. In 9. Ulusal Bölge Bilimi/Bölge Planlama Kongresi bildiriler kitabı (pp. 514-528). KTÜ.
  152. Yiğit, A. (2006). Geçmişten günümüze Türkiye’yi bölgelere ayırma çalışmaları ve yapılması gerekenler. In 4. Ulusal Coğrafya Sempozyumu: Avrupa Birliği Sürecindeki Türkiye’de Bölgesel Farklılıklar bildiri metinleri (pp. 33-44). Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi.

Nasıl atıf yapılır

Şahin, B. (2025). Coğrafya dersi öğretim programlarının bölge anlayışının tarihsel devinimi: gelenek ve değişim. Eğitim Ve Bilim, 50(224), 199-226. https://doi.org/10.15390/ES.2025.2496