Abstract

Geography curricula (GCs) are expected to constantly undergo renewal and development, not only in terms of pedagogical strategies and didactic applications but also regarding the evolution of disciplinary thought. A review of the literature reveals a significant research gap, as there is no existing study explicitly focusing on the relationship between academic geography and geography education, particularly exploring how the epistemological evolution of geography is reflected in GCs. Hence, this area presents extensive opportunities for research. The present study aims to investigate the historical transformation of the concept of "region" within GCs implemented in Türkiye from the early Republican period to the present day, through the lens of shifting paradigms influenced by the evolution of geographical thought. The study adopts a qualitative historical research design. Primary data sources for the study consist of GCs put into place since 1924, while secondary sources comprise minutes and reports from the First Geography Congress held in 1941 under the leadership of the Ministry of National Education at the time. The study data were collected by document analysis technique using a data collection form. Following an extensive literature review, the approaches that significantly influenced geographical thought over the past century were categorized according to their periods of impact on the discipline. A descriptive analysis of the data collected was then conducted based on these predefined categories.

Accordingly, when considering the paradigms that have been influential in the history of geographical thought, the regional understanding of GCs implemented from the early Republican period to the present day is divided into three periods: 1924-1941, 1942-2004, and 2005-2024. Although the traditional regional geography approach was dominant in the discipline until the mid-20th century, there was no regional content in the GC implemented between 1924 and 1941. However, during this period, there were problems arising from the use of different regional classifications in practice. This situation was the main factor in the convening of the First Geography Congress in 1941 and in the decision to adopt the teaching of the geography of Türkiye based on seven geographical regions. This understanding of the region, which was contemporary at the time of its creation, continued to be the dominant understanding in all GC administered in the period 1942-2005, despite the fact that the traditional regional geography approach lost its influence on the discipline with the quantitative revolution in the second half of the 20th century. Therefore, this holistic and static regional understanding, which was predominantly formed according to natural features, had sharp boundaries between regions but did not take much account of interactions and connections, and possessed a homogeneous structure, dominated the GCs for a considerably long period. Both the strong criticism of positivism in the discipline since the early 1970s and the new regional geographical discourses that emerged in the early 1980s led to a new understanding of the region after the quantitative revolution. Along with these intellectual developments in academic geography, various reports and declarations underlining the place of the region in geography education have been published by international geography associations and the region has been considered as one of the five main themes of geography education. Long after these developments, only with the 2005 GC, the traditional regional understanding was abandoned, and a dynamic regional understanding was adopted where regional boundaries are not sharp, can change over time, different regions can be formed with criteria determined according to purpose, and intra-regional differences are emphasized. The 2005 GC's modern understanding of regions was finalized with the regional classification envisaged by the 2018 GC. Thus, it is observed that in Türkiye, the failure to follow the approaches that emerged in the discipline in the history of geographical thought in academic geography as well as in school-based geography education, especially after the second half of the 20th century, has caused a contemporary understanding of the region to be reflected in GC with a considerable delay.

Keywords: Region, Regional geography, Geographical thought, Geography curriculum, Geography education, Historical research

References

  1. Agnew, J. (2018). Evolution of the regional concept. In A. Paasi, J. Harrison, & M. Jones (Eds.), Handbook on the geographies of regions and territories (pp. 23-33). Edward Elgar Publishing.
  2. Akimoto, H. (2015). Reconsidering regional geography education in Japan. In Y. Ida, M. Yuda, T. Shimura, S. Ike, K. Ohnishi, & H. Oshima (Eds.), Geograph education in Japan (pp. 65-74). Springer.
  3. Andrews, H. F. (1986). The early life of Paul Vidal de la Blache and the makings of modern geography. Transactions of the Institute of British Geographers, 11(2), 174-182. https://doi.org/10.2307/622004
  4. Arı, Y. (2013). Yeni yüzyılda Türkiye’de coğrafya: Fırsatlar ve tehditler. Beşeri Coğrafya Dergisi, 1(1), 6-13.
  5. Arı, Y. (2017). Çevresel determinizmden politik ekolojiye: Son 100 yılda Dünya’da ve Türkiye’de insan-çevre coğrafyasındaki yaklaşımlar. Doğu Coğrafya Dergisi, 22(37), 1-34. https://doi.org/10.17295/ataunidcd.269463
  6. Arı, Y. (2019). Yenilik ve bilimsel gelişme: Türk coğrafya tartışma listesinin (coğrafya) içerik analizi (1997-2012). International Journal of Geography and Geography Education, (39), 95-120. https://doi.org/10.32003/iggei.518929
  7. Arınç, K. (2013). Coğrafi metodoloji açısından bölgesel coğrafya, bölge bilimi ve coğrafi bölgeler. Türk Coğrafya Dergisi, (60), 13-24.
  8. Artvinli, E., & Kaya, N. (2010). 1992 Uluslararası Coğrafya Eğitimi Bildirgesi ve Türkiye’deki yansımaları. Marmara Coğrafya Dergisi, (22), 93-127.
  9. Ashutosh, I. (2017). The geography and area studies interface from the second world war to the cold war. Geographical Review, 107(4), 705-721. https://doi.org/10.1111/gere.12243
  10. Association of American Geographers. (1984). Guidelines for geographic education: Elementary and secondary schools. Association of American Geographers.
  11. Avcı, S. (2011). Birinci Coğrafya Kongresi ve Türkiye’nin coğrafî bölgeleri hakkındaki tartışmalara dair bir not. Türk Coğrafya Dergisi, (57), 95-99.
  12. Avdić, B., Mirić, R., & Drešković, N. (2020). Regional geography and geographical education: Changes in global trends in modern school geography. Geografski Pregled, (42), 9-20. https://doi.org/10.35666/23038950.2020.42.09
  13. Balcı, A. (2018). Türkiye’nin coğrafi bölgelere ayrılmasına ilişkin yaklaşımları belirlemeye yönelik nitel bir araştırma. Marmara Coğrafya Dergisi, (37), 30-48. https://doi.org/10.14781/mcd.388279
  14. Balibar, E., & Wallerstein, I. (2000). Irk, ulus, sınıf: Belirsiz kimlikler (N. Ökten, Trans.). Metis Yayınları.
  15. Baranaydın, M., Aydın, Y. & Tekbaş, G. (2023). Ortaöğretim coğrafya 9 ders kitabı. Gün Yayıncılık.
  16. Bassin, M. (1987). Race contra space: The conflict between german geopolitik and national socialism. Political Geography Quarterly, 6(2), 115-134. https://doi.org/10.1016/0260-9827(87)90002-4
  17. Bauab, F. P. (2011). A Geografia Geral (1650) de Bernhardus Varenius: A modernidade da obra. Raega-O Espaço Geográfico Em Análise, (23), 191-220. https://doi.org/10.5380/raega.v23i0.24837
  18. Baulig, H. (1959). Géographie générale et géographie régionale. Cahiers de Géographie Du Québec, 3(6), 47-52. https://doi.org/10.7202/020163ar
  19. Bednarz, S. W., Bettis, N. C., Boehm, R. G., Downs, R. M., Marran, J. F., Morrill, R. W., & Salter, C. L. (1994). Geography for life: National geography standards. National Geographic Society.
  20. Bekaroğlu, C. E. (2016). Modern dünya sisteminin bilgi yapıları bağlamında coğrafya disiplini için bir dışsal tarih okuması. Toplum ve Bilim Dergisi, (136), 117-146.
  21. Bekaroğlu, C. E., & Barnes, T. (2021). Dictatorships and universities: The 1980 Turkish Military Coup d’état and Turkish geography. Political Geography, 91(10481), 117-146. https://doi.org/10.1016/j.polgeo.2021.102481
  22. Bekaroğlu, C. E., & Sarış, F. (2017). Türkiye’de fiziki coğrafya: Değişen disipliner pratiğin ampirik bir analizi. Marmara Coğrafya Dergisi, (35), 40-54. https://doi.org/10.14781/mcd.291143
  23. Bekaroğlu, C. E., & Yavan, N. (2013). Modern Türk coğrafyasının tarihsel gelişiminde batılı coğrafya okullarının etkisi: Ampirik bir analiz. Beşeri Coğrafya Dergisi, 1(1), 51-66.
  24. Bekaroğlu, C. E., & Yavan, N. (2018). Türk coğrafyacılığında dört gelenek: Ampirik bir analiz. Marmara Coğrafya Dergisi, (37), 79-93. https://doi.org/10.14781/mcd.386126
  25. Bekaroğlu, C. E., Yavan, N., & Anlı, Ö. F. (2019). Türk coğrafyacılığında jenerasyonlar: Disiplinin tarihine kohortçu bir yaklaşım. Coğrafi Bilimler Dergisi, 17(1), 55-77. https://doi.org/10.33688/aucbd.502638
  26. Best, J. W., & Kahn, J. V. (2005). Research in education. Pearson.
  27. Bilgili, M. (2016). Sosyal bilimler felsefesi açısından Türkiye’deki üniversitelerde bölgesel coğrafya öğretimi. Marmara Coğrafya Dergisi, (33), 114-134. https://doi.org/10.14781/mcd.95974
  28. Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40. https://doi.org/10.3316/QRJ0902027
  29. Burton, I. (1963). The quantitative revolution and theoretical geography. Canadian Geographer/Le Géographe Canadien, 7(4), 151-162. doi:10.1111/j.1541-0064.1963.tb00796.x
  30. Butt, G. (2020). Geography education research in the UK: Retrospect and prospect. Springer. https://doi.org/10.1007/978-3-030-25954-9
  31. Church, R. J. H. (2015). The French school of geography. In G. Taylor (Ed.), Geography in the twentieth century. Routledge.
  32. Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2018). Research methods in education. Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315456539
  33. Couper, P. (2015). A student’s introduction to geographical thought. SAGE Publications.
  34. Creswell, J. W. (2013). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (4th ed.). SAGE Publications.
  35. Cresswell, T. (2013). Geographic thought a critical introduction. Wiley‐Blackwell.
  36. Darkot, B. (1955). Türkiye’nin coğrafî bölgeleri hakkında. Türk Coğrafya Dergisi, (13-14), 141-149.
  37. Darkot, B. (1966). Türkiye’de coğrafi bölgelerin teşkilinde kriterlerin araştırılması. İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Şehircilik Kürsüsü Yayını.
  38. de la Blache, P. V. (1908). La France: Tableau géographique. Librairie Hachette.
  39. Dikshit, R. D. (2011). Geographical thought: A contextual history of ideas. PHI Learning Private Limited.
  40. Entrikin, J. N. (2011). Region and regionalism. In J. A. Agnew & D. N. Livingstone (Eds.), The SAGE handbook of geographical knowledge. SAGE Publications. https://doi.org/10.4135/9781446201091.n26
  41. Erinç, S. (1945). Kuzey Anadolu kenar dağlarının Ordu-Giresun kesiminde Landşaft şeritleri. Türk Coğrafya Dergisi, (7-8), 119-140.
  42. Erinç, S. (1958). Bölge sınırlandırmasının esasları. In II. İskân ve Şehircilik Haftası Konferansları (pp. 69-94). Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
  43. Erinç, S. (1973). Cumhuriyet’in 50. yılında Türkiye’de coğrafya. Başbakanlık Kültür Müsteşarlığı Cumhuriyetin 50. Yıldönümü Yayınları.
  44. Erinç, S., & Tunçdilek, N. (1952). The agricultural regions of Turkey. Geographical Review, 42(2), 179-203. https://doi.org/10.2307/211384
  45. Erol, O. (1993). Türkiye’nin doğal yöre ve çevreleri. Ege Coğrafya Dergisi, 7(1), 13-41.
  46. Fitzgerald, W. (1943). The regional concept in geography. Nature, 152(3869), 740-741. https://doi.org/10.1038/152740a0
  47. Fraenkel, J. W., Wallen, N. E., & Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education. McGraw-Hill Book Co.
  48. Fridrich, C. (2013). Von der befremdlichen persistenz der länderkunde im unterrichtsgegenstand geographie und wirtschaftskunde - ergebnisse einer empirischen untersuchung. GW-Unterricht, (132), 17-27.
  49. Gall, M. D., Gall, J. P., & Borg, W. R. (2007). Educational research: An introduction (8th ed.). Pearson.
  50. Gersmehl, P. (2008). Teaching geography. Guildford Press.
  51. Gilbert, A. (1988). The new regional geography in English and French-speaking countries. Progress in Human Geography, 12(2), 208-228. https://doi.org/10.1177/030913258801200203
  52. Gregory, D. (1988). Geographical imaginations. Blackwell.
  53. Gregory, D., Johnston, R., Pratt, G., Watts, M., & Whatmore, S. (2009). Region. In The dictionary of human geography. John Wiley & Sons.
  54. Guelke, L. (1977). Regional geography. The Professional Geographer, 29(1), 1-7. https://doi.org/10.1111/j.0033-0124.1977.00001.x
  55. Gürsoy, C. R. (1950). Samsun gerisinde Karadeniz intikal iklimi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 8(1-2), 113-129. https://doi.org/10.1501/Dtcfder_0000000273
  56. Gürsoy, C. R. (1957). Türkiye’nin coğrafî taksimatında yapılması icabeden bazı tashihler. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 15(1-3), 219-229. https://doi.org/10.1501/Dtcfder_0000000721
  57. Haggett, P. (1969). Locational analysis in human geography. Edward Arnold Publishers.
  58. Halseth, G. (1998). Re-situating regional geography in an undergraduate curriculum: An example from a new university. Journal of Geography in Higher Education, 22(3), 335-345. https://doi.org/10.1080/03098269885741
  59. Hanson, N. R. (1958). Patterns of discovery. Cambridge University.
  60. Hart, J. F. (1982). The highest form of the geographer’s art. Annals of the Association of American Geographers, 72(1), 1-29. https://doi.org/10.1111/j.1467-8306.1982.tb01380.x
  61. Hartshorne, R. (1939). The nature of geography: A critical survey of current thought in the light of the past. Annals of the Association of American Geographers, 29(3), 173-412. https://doi.org/10.2307/2561063
  62. Hartshorne, R. (1959). Perspective on the nature of geography. The Association of American Geographers.
  63. Harvey, D. (2015). Kozmopolitik ve özgürlük coğrafyaları (Z. C. Başeren, Trans.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  64. Harvey, M. E., & Holly, B. P. (1981). Paradigm, philosophy and geographic thought. In M. E. Harvey & B. P. Holly (Eds.), Themes in geographic thought (pp. 11-37). Routledge.
  65. Holt-Jensen, A. (2017). Coğrafya tarihi felsefesi ve temel kavramları (E. Bekaroğlu, Ö. F. Anlı, H. Turut, & S. Tuysuz, Trans.). İdil Yayıncılık.
  66. International Geographic Union, Commission on Geographical Education. (1992). 1992 International Charter on Geographical Education. http://www.igu-cge.org/wp-content/uploads/2018/02/1.-English.pdf
  67. International Geographic Union, Commission on Geographical Education. (2007). 2007 Lucerne Declaration on Geography Education for Sustainable Development. https://www.igu-cge.org/2007-declaration/
  68. International Geographic Union, Commission on Geographical Education. (2015). 2015 International Declaration on Research in Geography Education. https://www.igu-cge.org/2015-declaration/
  69. Johnston, R. (2005). Geography-coming apart at the seams?. In N. Castree, A. Rogers, & D. Sherman (Eds.), Questioning geography: Fundemental debates (pp. 9-26). Blackwell Publishing.
  70. Johnston, R., & Sidaway, J. D. (2005). Geography & geographers: Anglo-American human geography since 1945. Oxford University Press.
  71. Kant, I. (1999). Pratik aklın eleştirisi (İ. Kuçuradi, D. Gökberk, F. Akatlı, & M. Tuncay, Trans.). Türkiye Felsefe Kurumu.
  72. Kant, I. (2002). Prolegomena gelecekte bilim olarak ortaya çıkabilecek her metafiziğe (İ. Kuçuradi & Y. Örnek, Trans.). Türkiye Felsefe Kurumu.
  73. Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi kavramlar ilkeler teknikler. Nobel Yayın Dağıtım.
  74. Koç, H., & Aksoy, B. (2012). Coğrafya eğitiminde bölge kavramı. Marmara Coğrafya Dergisi, (25), 319-339.
  75. Kökten, İ. K. (1945). Kuzeydoğu Anadolu prehistoryasında Bayburt çevresinin yeri. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, 3(5), 465-505. https://doi.org/10.1501/Dtcfder_0000000661
  76. Kurtkaya, S., & Ünlü, M. (2023). Coğrafyada paradigmalara öğretmen yaklaşımları. International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), (48), 21-36. https://doi.org/10.32003/igge.1230841
  77. Lacoste, Y. (2014). Coğrafya her şeyden önce savaş yapmaya yarar (S. Sezer, Trans.). Ayrıntı Yayınları.
  78. Lambert, D., & Morgan, J. (2010). Teaching geography 11-18: A conceptual approach. McGraw-Hill Open University Press.
  79. Lee, D. M. (2023). How do narrative-based geospatial technologies contribute to the teaching of regional geography to preservice geography teachers?. Journal of Geography, 122(4), 93-101. https://doi.org/10.1080/00221341.2023.2221244
  80. Livingstone, D. N. (2011). Environmental determinism. In J. A. Agnew & D. N. Livingstone (Eds.), The sage handbook of geographical knowledge. SAGE Publications. https://doi.org/10.4135/9781446201091.n28
  81. Maarif Vekâleti. (1924). 1924 Coğrafya dersi öğretim programı. Maarif Vekâleti Yayınları.
  82. Maarif Vekâleti. (1938). 1938 Coğrafya dersi öğretim programı. Maarif Vekâleti Yayınları.
  83. Maarif Vekâleti. (1941). Birinci Coğrafya Kongresi (6-21 Haziran 1941) raporlar, müzakereler, kararlar. Ankara: Maarif Vekilliği Yayınları.
  84. Maarif Vekâleti. (1942). 1942 Coğrafya dersi öğretim programı. Maarif Vekâleti Yayınları.
  85. Martin, G. J. (2005). All possible worlds: A history of geographical ideas. Oxford University Press.
  86. Mertens, D. M. (2010). Research and evaluation in education and psychology: Integrating diversity with quantitative, qualitative, and mixed methods. SAGE Publications.
  87. Minca, C. (2001). Postmodern geography: Theory and praxis. Blackwell.
  88. Ministry of National Education. (1957). 1957 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  89. Ministry of National Education. (1971). 1971 Coğrafya dersi taslak öğretim programı. MEB Yayınları.
  90. Ministry of National Education. (1973). 1973 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  91. Ministry of National Education. (1982). 1982 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  92. Ministry of National Education. (1983). 1983 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  93. Ministry of National Education. (1992). 1992 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  94. Ministry of National Education. (2005). 2005 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  95. Ministry of National Education. (2010). 2010 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  96. Ministry of National Education. (2011). 2011 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  97. Ministry of National Education. (2014). 2014 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  98. Ministry of National Education. (2017). 2017 Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Yayınları.
  99. Ministry of National Education. (2018). 2018 Coğrafya dersi öğretim programı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=336
  100. Ministry of National Education. (2024a). 2024 Türkiye yüzyılı maarif modeli öğretim programları ortak metni. https://mufredat.meb.gov.tr/
  101. Ministry of National Education. (2024b). 2024 Türkiye yüzyılı maarif modeli coğrafya dersi öğretim programı. https://mufredat.meb.gov.tr/
  102. Minshull, R. (2017). Regional geography: Theory and practice. Routledge.
  103. Montello, D. R. (2003). Regions in geography: Process and content. In M. Duckham, M. F. Goodchild, & M. F. Worboys (Eds.), Foundations of geographic ınformation science (pp. 173-189). Taylor & Francis.
  104. Nayak, A., & Jeffrey, A. (2013). Geographical thought: An introduction to ideas in human geography. Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315847528
  105. Nir, D. (1987). Regional geography considered from the systems’ approach. Geoforum, 18(2), 187-202. https://doi.org/10.1016/0016-7185(87)90005-4
  106. Nir, D. (1990). Region as a socio-environmental system: An introduction to a systemic regional geography. Kluwer Academic Publishers. https://doi.org/10.1007/978-94-009-0483-5
  107. Oberhauser, A. (1995). Towards a gendered regional geography: Women and work in rural appalachia. Growth and Change, 26(2), 217-244. https://doi.org/10.1111/j.1468-2257.1995.tb00169.x
  108. Öngör, S. (1963). Siyasi coğrafya ve jeopolitik. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 18(1), 301-317. https://doi.org/10.1501/SBFder_0000000688
  109. Özçağlar, A. (2003). Türkiye’de yapılan bölge ayrımları ve bölge planlama üzerindeki etkileri. Coğrafî Bilimler Dergisi, 1(1), 3-18.
  110. Özey, R. (2006). Coğrafi bölgelerin siyasi bölgeler olarak algılanması ve sonuçları [Paper presentation]. IV. Ulusal Coğrafya Sempozyumu, Ankara. https://tucaum.ankara.edu.tr/wp-content/uploads/sites/280/2015/08/semp4_3.pdf
  111. Özey, R. (2016). Bölgesel coğrafya serüveninde yanılgılar. Marmara Coğrafya Dergisi, (34), 98-106.
  112. Özgen, N. (2012). Bilim olarak coğrafya ve evrimsel paradigmaları. Ege Coğrafya Dergisi, 19(2), 1-25.
  113. Özgüç, N., & Tümertekin, E. (2000). Coğrafya: Geçmiş, kavramlar, coğrafyacılar. Çantay Kitabevi.
  114. Özgür, E. M. (2018). Türk beşeri coğrafyasında yenileşme eğilimleri: Değişim aktörlerinin perspektifinden bir değerlendirme. International Journal of Geography and Geography Education, (38), 142-170. https://doi.org/10.32003/iggei.440888
  115. Özgür, E. M. (2021). Türk beşeri coğrafyasında ihmal edilmiş bir paradigma: Hümanist coğrafya. Ege Coğrafya Dergisi, 30(1), 205-224. https://doi.org/10.51800/ecd.892187
  116. Özgür, E. M., & Yavan, N. (2013). Türk coğrafyacılarının iç hesaplaşması: Neden başaramadık? Nasıl başarabiliriz?. Beşeri Coğrafya Dergisi, 1(1), 14-38.
  117. Öztürk, M. (2007). Coğrafya: Gelişimi, içeriği, eğitimi. In S. Karabağ & S. Şahin (Eds.), Kuram ve uygulamada coğrafya eğitimi (pp. 1-53). Gazi Kitapevi.
  118. Öztürk, M. (2012). Coğrafya öğretmenlerinin postmodern coğrafya algıları. Eğitim ve Bilim, 37(166), 262-274.
  119. Öztürk, M., & Karabağ, S. (2012). Öğretmen görüşlerine göre coğrafyada paradigmalar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 421-444.
  120. Paasi, A. (1986). The institutionalization of regions: A theoretical framework for understanding the emergence of regions and the constitution of regional identity. Fennia-International Journal of Geography, 164(1), 105-146. https://doi.org/10.11143/9052
  121. Paasi, A. (1991). Deconstructing regions: Notes on the scales of spatial life. Environment and Planning, 23(2), 239-256. https://doi.org/10.1068/a230239
  122. Paasi, A. (2002). Place and region: Regional worlds and words. Progress in Human Geography, 26(6), 802-811. https://doi.org/10.1191/0309132502ph404pr
  123. Paasi, A. (2009). Regional geography. In R. Kitchen & N. Thrift (Eds.), International encyclopedia of human geography (Vol. 9, pp. 214-227). Elsevier. https://doi.org/10.1016/B978-008044910-4.00736-7
  124. Peet, R. (1985). The social origins of environmental determinism. Annals of the Association of American Geographers, 75(3), 309-333. https://doi.org/10.1111/j.1467-8306.1985.tb00069.x
  125. Peet, R. (1998). Modern geographical thought. Blackwell.
  126. Rees, P. W., & Legates, M. (2013). Returning “region” to world regional geography. Journal of Geography in Higher Education, 37(3), 327-349. https://doi.org/10.1080/03098265.2013.769089
  127. Senegačnik, J. (2018). Classification of regional and thematic approaches in school textbooks on the geography of europe. Acta Geographica Slovenica, 58(2), 123-134. https://doi.org/10.3986/ags.3408
  128. Shaw, D. J. (2008). Bernhard Varenius’ geographia generalis and the rise of modern geographical studies in Russia. In M. Schuchard (Ed.), Bernhard Varenius (1622-1650) (pp. 271-287). Brill. https://doi.org/10.1163/ej.9789004163638.i-351.95
  129. Sözer, A. N. (1993). Herbert Louis’nin “Landeskunde der Türkei” adlı yapıtı üzerine bazı düşünceler ve notlar. Ege Coğrafya Dergisi, 7(1), 1-12.
  130. Standish, A. (2018a). The place of regional geography. In M. Jones & D. Lambert (Eds.), Debates in geography education. Routledge.
  131. Standish, A. (2018b). What to teach? Conceptualising a geography curriculum. Journal of Geographical Research, (68), 73-88. https://doi.org/10.6234/JGR.201805_%2868%29.0004
  132. Standish, A. (2021). Geography. In A. S. Cuthbert & A. Standish (Eds.), What should schools teach?. UCL Press. https://doi.org/10.2307/j.ctv14t475s.15
  133. Steinberg, P. E., Walter, A., & Sherman-Morris, K. (2002). Using the internet to integrate thematic and regional approaches in geographic education. The Professional Geographer, 54(3), 332-348. https://doi.org/10.1111/0033-0124.00334
  134. Stern, D. I. (1992). Do regions exist? Implications of synergetics for regional geography. Environment and Planning A: Economy and Space, 24(10), 1431-1448. https://doi.org/10.1068/a241431
  135. Šabić, D., Golić, R., Vujadinović, S., & Joksimović, M. (2018). Present and future of new regional geography in the education school’s system and scientific discipline’s position at the University of Belgrade. Zbornik Radova-Geografski Fakultet Univerziteta u Beogradu, 66(1), 39-51. https://doi.org/10.5937/zrgfub1866039S
  136. Świętek, A., & Osuch, W. (2020). Regional geography education in Poland. In (Teaching) regional geography: Proceedings of 27th central european conference (pp. 173-186). Masaryk University Press. https://doi.org/10.5817/CZ.MUNI.P210-9694-2020-14
  137. Şahin, B. (2020). Uluslararası Coğrafya Birliği’nin perspektifinden coğrafya eğitimi. Pegem Akademi. https://doi.org/10.14527/9786257228398
  138. Şahin, B. (2022). Coğrafya eğitiminin beş teması. In S. Karabağ & S. Şahin (Eds.), Coğrafya eğitiminin temel eksenleri. Pegem Akademi.
  139. Tekeli, İ. (2012). Türkiye’de coğrafyacıların çok paradigmalı bir bilim dünyasında yaşamayı öğrenmesi gerekiyor. In TÜCAUM VI. Coğrafya Sempozyumu bildiriler kitabı (pp. 348-354). Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi.
  140. Tomaney, J. (2009). Regional. In R. Kitchen & N. Thrift (Eds.), International encyclopedia of human geography (Vol. 9, pp. 214-227). Elsevier.
  141. Tuncel, M. (2011). Birinci Coğrafya Kongresi’nde Türkiye coğrafi bölgelerinin isimlendirilmesi, sınırlarının tespiti ve günümüze etkileri. Türk Coğrafya Dergisi, (57), 1-10.
  142. Türkez, K., Karakoç, M., Balşen, N., Pektaş, T., & Özdoğan, İ. (2023). Ortaöğretim coğrafya 9 ders kitabı (S. Zaman, Ed.). MEB Yayınları.
  143. Tüysüz, S., & Yavan, N. (2012). Bölgesel coğrafya yaklaşımı ve Türk coğrafyasındaki etkileri üzerine kritik bir değerlendirme. In TÜCAUM VI. Coğrafya Sempozyumu bildiriler kitabı (pp. 390-405). Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi.
  144. Unwin, T. (1992). The place of geography. Routledge.
  145. Wade, C. (2006). A historical case for the role of regional geography in geographic education. Ournal of Geography in Higher Education, 30(2), 181-189. https://doi.org/10.1080/03098260600717232
  146. Wood, G. (1999). On the future of regional geography. Geographica Helvetica, 54(4), 199-207. https://doi.org/10.5194/gh-54-199-1999
  147. Yavan, N. (2014). Batı coğrafyası geleneği üzerine. In C. E. Bekaroğlu & A. Özdemir (Eds.), Bir disiplinin iç dünyası modern Türk coğrafyası üzerine söyleşiler. İdil Yayıncılık.
  148. Yazan, S., & Bekaroğlu, C. E. (2018). Türk coğrafyacılığının disipliner ilişkileri üzerine ampirik bir araştırma. Coğrafi Bilimler Dergisi, 16(1), 37-67. https://doi.org/10.1501/Cogbil_0000000190
  149. Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma teknikleri. Seçkin Yayınları.
  150. Yiğit, A. (1996). Türkiye’nin doğu bölgelerinin yeniden belirlenmesi hakkında düşünceler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 357-376.
  151. Yiğit, A. (2000). Türkiye’de daha kullanışlı coğrafi bölgeler oluşturma gerekçeleri ve öneriler. In 9. Ulusal Bölge Bilimi/Bölge Planlama Kongresi bildiriler kitabı (pp. 514-528). KTÜ.
  152. Yiğit, A. (2006). Geçmişten günümüze Türkiye’yi bölgelere ayırma çalışmaları ve yapılması gerekenler. In 4. Ulusal Coğrafya Sempozyumu: Avrupa Birliği Sürecindeki Türkiye’de Bölgesel Farklılıklar bildiri metinleri (pp. 33-44). Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi.

Copyright and license

Copyright © 2025 The Author(s). This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License (CC BY), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium or format, provided the original work is properly cited.

How to cite

Şahin, B. (2025). Historical evolution of the regional understanding of geography curricula: tradition and change. Education and Science, 50(224), 199-226. https://doi.org/10.15390/ES.2025.2496