Bu araştırma, baba ve bebek etkileşim davranışlarında Oyun Temelli Baba-Bebek Etkileşim Programı (OTEBABEP)’nın etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Muş il merkezinde bulunan bir yaş civarındaki bebekler ve babaları olmak üzere 40 baba-bebek ikilisi oluşturmuştur. Araştırmada bilgi toplamak amacıyla “Kişisel Bilgi Formu”, “Baba-Çocuk Duygulanım, Yanıt Verme ve Meşguliyet Ölçeği (B-ÇDYMÖ) ve “Denver Gelişim Testi” uygulanmıştır. Araştırma, deneysel desende gerçekleştirilmiştir. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metotlara yer verilmiştir. Nicel verilerde normal dağılımın olduğu grup karşılaştırmasında Student t Testi, grup içi karşılaştırmalarda Bağımlı Gruplar t Testi kullanılmıştır. Normal dağılımın görülmediği değişken karşılaştırmasında Mann Whitney U testi, grup içi karşılaştırmalarda ise Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi’nden yararlanılmıştır. Araştırma sonucu, her iki gruptaki babaların B-ÇDYMÖ baba- çocuk ve ikili formlarında ön ve son testlerde deney grubunda anlamlı düzeyde farklılıkların olduğu (p<0.05) görülmüştür. Her iki bebek grubunda gelişim alanları boyutlarında ön test toplam puan ortalamaları arasında anlamlı bir farklılığın olmadığı; kişisel-sosyal alan, dil ve kaba motor alanda son testteki puan ortalamalarında deney grubu lehine anlamlı bir farkın çıktığı, ince motor alanda anlamlı bir farklılığın (p>0.05) bulunmadığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler: Gelişim, Baba-bebek etkileşimleri, Baba davranışları, Etkileşim davranışları, Gelişimsel değerlendirme