İnsan öğesi, toplum yapısının ve işleyişinin nitelik ve düzeyini oluşturmada önem taşımaktadır. Verilecek nitelikli eğitimle insan, kendi yaşamını belirli bir sorumluluk içinde denetleyebilecek ve sosyal düzenin gelişmesini sağlamada gerekli güçleri kendinde bulabilecektir (Paykoç, 1986). Eğitimin etkili, verimli hale getirilmesi ve istenilir nitelikler taşıma özelliğini kazanması planlı eğitimle, planlı eğitim etkinlikleri ise geçerli öğrenmelerden oluşan öğretimle yakından ilgilidir. Öğretmen, öğrencilerde varolan öğrenme merakı, eylem ve kubaşık çalışma isteğini "öğretme" işlevini yerine getirerek harekete geçirebilir. Bunun için de öğretmenin, "herhangi bir öğrenmeyi kılavuzlama veya sağlama etkinliği" olarak tanımlanan öğretme ile öğrenme arasındaki boşluğa öğretim yöntemi ile köprü kurması gereklidir (Melvin, 1952). "Belli öğretme teknikleri ve araçları kullanılarak öğretmen- öğrenci etkinliklerinin bir plana göre düzenlenmesi ve yürütülmesi (Fidan, 1986)" olarak tanımlanan öğretme yöntemini seçerken de öğretmenin kılavuzlamaya çalıştığı öğrenme çeşidi ve öğrenci tipi önem kazanmaktadır.