Bugün hızla kalkınan ve sanayileşme çabas içinde bulunan Türkiye, geleneksel, ilkel bir tarımsal toplumdan, ileri, sanayileşmiş bir toplum haline geçiş şartları içinde yaşamaktadır. Bu yöndeki gelişmelerin hızla gerçekleşmesi insangücü yapısında belirli değişiklikleri gerektirmektedir. Bunun için gerekli olan eğitim hizmetlerinden nüfusun tamamının yararlanması, Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde kaynakların kıt oluşu nedeniyle olanaksızdır (Geray, 1978, ss. 275-281).