Türk Eğitim Sisteminin gerek genel amaçlarının gerekse özel amaçlarının istenilen düzeyde gerçekleştirilemediği politikacılar, MEB çalışanları ve bilim adamları tarafından çeşitli biçimlerde dile getirilmektedir. Bakanlığın merkeziyetçi bir yapıya sahip olması da istenilen sonuçlara ulaşılamamamasının nedenlerinden biri olarak görülmektedir. Özellikle 1990'larda, demokratikleşmek, dolayısıyla halkın yönetime katılımını sağlamak, toplumsal ve ekonomik kalkınmayı hızlandırmak, ulusal bütünlüğü sağlamak ve kamu hizmetlerinin niteliğini yükseltmek gibi amaçlarla yerelleşme tartışmalarının Türkiye'nin gündeminde (52. Hükümet Programında, 7. Beş Yıllık Kalkınma Planında ve 14. Milli Eğitim Şurasında) olduğu dikkati çekmektedir. Ancak, yerelleşme reformlarının başarılı olmasını belirleyen toplumsal, siyasal, kültürel, ekonomik ve teknolojik pek çok etmen söz konusudur. Gelişmekte olan ülkeler için sözü edilen etmenlerin yanısıra yerelleşme sürecinde karşılaşılan sorunlardan bazılarının kavramsal olduğu dikkati çekmektedir.

Anahtar Kelimeler: Yerelleşme, yetki genişliği, yetki devri, yerinden yönetim.