Abstract
İnsanı diğer canlılardan ayıran en belirgin özeliği konuşabilmesi, yani iletişim sağlıyabilmesidir. Hayvan türlerini, hatta zekaca insanoğluna en yakın olan maymunları inceleyecek olursak, bunların davranışlarına kuşaklar boyu bir tekdüzeliğin egemen olduğunu görürüz. Buna karşın, durum insanlarda farklıdır. Devamlı değişim insanların düşünce ve davranışlarının genel niteliğidir. İnsanoğlu, dil (lisan) ve yazı aracılığıyla geçmiş kuşaklardan bilgi edinme, gelecek kuşaklara da bilgi aktarma olanağına sahiptir. Bu süreç, kuşaklar boyu süregelir. Bu sayede insan sadece kendi deneyimlerine bağlı kalmaz. Başkalarının buldukları gerçekleri yeniden keşfetmek veya yapılan yanlışları yinelemek yerine, bir önceki kuşağın bıraktığı yerden devam etme şansına sahiptir. Böylece, dil aracılığıyla, uygarlık alanında devamlı bir değişim ve gelişim içindedir.
Copyright and license
Copyright © 2025 The Author(s). This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License (CC BY), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium or format, provided the original work is properly cited.
How to cite
Davaslıgil, Ü. (1982). Çocuğun Dil Gelişimine Aile Çevresinin Katkısı. Education and Science, 6(36). https://doi.org/10.15390/ES.1982.2300